bramviskil.reismee.nl

Laatste deel

Zaterdagmorgen konden we een klein beetje uitslapenā€¦. We gingen pas om 8 uur aan het ontbijt ? hahaā€¦ Na het ontbijt zijn we om 9 uur vertrokken naar het Boyshome met een taxibusje omdat we onze 6 koffers met goederen voor op het project bij ons hadden. We hadden aan Bram gevraagd wat er allemaal nodig is op het project. Hij had in overleg met Uncle Philip en Uncle Isaac een lijstje gemaakt en wij hebben zoveel als mogelijk was meegenomen naar Uganda.

Toen we aankwamen bij het Boyshome en Bram de poort opende voor de taxichauffeur kwamen de jongens al op Bram afgerend. Wat waren ze blij om hem weer te zien. Wat geweldig om te zien hoe blijdschap er uit kan zien!!!

Toen wij ook uit de taxi kwamen renden de kinderen ook op ons af en stelden zich aan ons voor. Ze vonden het heel leuk dat we er waren.

Na kennis gemaakt te hebben met Sylvia en de Henriette de kokkin hebben we de koffers boven in het kantoor neergezet. We spraken af dat we de koffers in de middag leeg zouden maken en uitleg zouden geven over alles wat we bij ons hadden. Toen we weer beneden kwamen vertelde de jongens dat wij nu boodschappen zouden gaan doen en dat we rond 16 uur weer terug zouden zijn om met zā€™n allen gezellig samen te eten en spelen.

We vertrokken de poort weer uit, liepen een stukje naar een Boda standplaats en stapten achterop de Boda richting Crafts Market. Dit is een klein marktje waar zoā€™n 25 kleine souvenirs winkeltjes bij elkaar zitten.

De rit op de boda ging niet voor allemaal even vlekkeloosā€¦. Er was een weg afgesloten waar de boda van Bram en van mij wel gewoon overheen ging, maar de bodas van Govert, Hans en Jolanda namen een andere weg. Jolanda was op een gegeven moment helemaal alleen en de boda chauffeur wist eigenlijk niet waar hij heen moestā€¦ā€¦ Na even stil gestaan te hebben bij een ā€œstageā€(boda standplaats) met volgens Jo wel 100 boda ā€™s zag Jolanda gelukkig Hans voorbij rijden en riep tegen de chauffeurā€¦Look thereā€™s Hansā€¦.. Follow Hans!!

Volgens eigen zeggen was ze nog nooooooit zo blij geweest om Hans te zien?

Het avontuur liep gelukkig goed af en we kwamen allemaal veilig aan bij de Crafts Market.

Nadat Govert en Jolanda souvenirs voor de kids hadden , Bram een voetbalshirt van Uganda voor Chris en zichzelf en Hans een briefopener met nijlpaard erop gekocht hadden konden we naar Javaā€™s voor de lunch. Bram had in zijn blog al regelmatig over Javaā€™s gesprokenā€¦. Goede koffie, lekkere punten erbij, heerlijke smoothies en goed eten!

Aangezien wij zoveel mogelijk mee wilden maken wat Bram meegemaakt heeft de afgelopen tijd, hadden we besloten om daar te gaan eten. We hebben heerlijk gegeten, Bram had niks teveel gezegd!

Na de lunch was het tijd om boodschappen voor de barbecue te doen.

We kochten vlees, fruit, brood, en voor alle kinderen een eigen flesje cola of sprite. Dit vinden de kinderen helemaal het einde! Ze drinken altijd alleen maar waterā€¦.

Dit keer moesten we wel met een taxi terug naar het Boyshome, alle boodschappen konden niet mee achterop de bodaā€¦.

Aangekomen bij het Boyshome was Uncle Philip er ook. Ook ontmoetten we Uncle Steven ( de chauffeur) en Uncle Eric, de leraar.

Na een kwartiertje kwam Uncle Isaac er ook aan en konden we met hem ook kennismaken. Isaac vertelde over het werk van Agape Ministries en heette ons ook hartelijk welkom.

Jick en Carola (zij volgt Bram op op het project samen met Jick) kwamen ook al snel aan en Frank en Joris waren ook van de partij.

Met zā€™n allen hebben de koffers met de spullen leeggemaakt en zoveel mogelijk verteld wat het allemaal is. Daarna zijn we met zā€™n allen de voorbereiding voor de barbecue gaan doen.

We maakten fruitspiesen, kipspiesen, hamburgers, sneden stokbroodā€¦. Carola had nog een grote pastasalade meegenomen. Het was groot feest!

De kinderen kennen het concept van barbecueĆ«n niet en wilden na het eerst bordje met fruit, een knakworst en wat pasta salade hun bordjes al keurig inleverenā€¦ We vertelden ze dat er elke keer weer wat nieuws komt om te etenā€¦. Ze hebben allemaal gesmuld!

Na het eten wilden de kinderen voor ons dansen en zingen. De trommels werden gepakt en het feest begon! Wat geweldig om mee te maken. Na een poosje moesten Hans en Govert er ook aan geloven en begonnen aan hun eigen drumsessie! Niet onverdienstelijk moet ik zeggen?

Binnenkort wordt hun bookingsite geopend!

Iedereen was aan het dansen en zingen. Vanavond zongen we onder andere ook weer: Jesus, Jesus my saviourā€¦. Het voorstel liedje zogezegd. Het werd een lang lied want we waren wel met zn dertigen denk ik!

Toen we allemaal in een kring stonden stelde Sylvia voor om nog een worship lied te zingen.

Hierna ging ze voor in gebed en mocht iedereen voor zichzelf en hardop door elkaar bidden.

Hierna moesten wij met zā€™n vijven in een kring in de grote kring gaan staan en werden we gezegend door alle kinderen en de leiding van Agape Ministriesā€¦.. Zo ongelofelijk mooi om mee te maken, al die kinderen die je aanraakten en je het allerbeste toewensenā€¦

We voelden ons werkelijk heel rijk gezegend en heel erg klein. Al die kinderen, die werkelijk niets hebben, geen thuis waar ze op dit moment terecht kunnen, geen eten als ze niet zelf naar het Drop In komen of in het Boyshome mogen wonen. Kinderen die zo dankbaar zijn voor alles wat ze ontvangen, een knuffel, een luisterend oorā€¦. Onvergetelijk dat zij ons, rijke westerlingen die werkelijk alles hebben wat ons hartje begeerd, zegenen en ons alle goeds toewensen.

Lieve kinderen, Moge God jullie zegenen en behoeden. Wij bidden voor jullie dat jullie dromen uit mogen komen, dat jullie weer herenigd zullen worden met jullie familie en dat jullie een toekomst mogen hebben in het prachtige Uganda.

(Als de kinderen het Boyshome verlaten, gaan ze terug naar familie en gaan ze naar school. Agape Ministries betaalt het schoolgeld en houdt samen met de school de leerling in de gaten. Agape laat deze kinderen dus niet los als ze het Boyshome verlaten).

Na deze mooie momenten van zang, dans en gebeden gingen we naar binnen. Daar nam Uncle Isaac het woord en bedankte Bram voor zijn inzet op het project. Ze waren erg tevreden over hem en vonden het erg jammer dat hij weg ging. De kinderen en Bram waren oprecht van elkaar gaan houden en ze zullen elkaar dan ook echt gaan missen.

Isaac overhandigde Bram een ā€œCertificate of Volunteerā€ als blijk van waardering. (De donderdag ervoor had Bram ook al een ā€œCertificate of Appreciationā€ van Doingoood van Frank mogen ontvangen bij zijn laatste evaluatie). Na de mooie woorden van Isaac sprak Philip ook nog kort. Hij had afgelopen maandag natuurlijk al op het Drop In gesproken. Uncle Eric, de teacher overhandigde Bram nog een brief waarin hij zijn waardering uitsprak. Kortom het was een grote loftrompet zoals Bram zelf verlegen zou zeggen ā€¦.. Isaac vroeg of een van de jongens nog wat tegen Bram wilde zeggen namens de groep. Kleine Ivan kwam naar voren en nam het woord. Kippenvel!! Ivan had Bram de eerste 6 weken op het Drop In center meegemaakt en mocht net voor de kerstvakantie mee naar het Boyshome. Bram had een bijzondere band met het jochie en het was ook heel emotioneel dat juist Ivan hem toesprak.

Als laatste kreeg Bram zelf het woord. Hij bedankte iedereen voor de prachtige tijd die ze samen beleefd hadden. Hij zei dat hij iedereen enorm zou gaan missen en dat hij ze niet vergeten zou.

Hierna sprak Hans nog een dankwoord uit en was het echt tijd om afscheid te gaan nemen. Net als op het Drop In hadden we voor de kinderen een klein tasje met wat lekkers en wat speelgoed meegenomen. Toen Bram het uitgedeeld had en we iedereen gedag gezegd hadden liepen we nog even het Boyshome doorā€¦.. Op de slaapzalen werd al druk gebellenblaasd ?.

Dag alle lieve mensen en kinderen van Agape Ministries . God bless you all.

Buiten de poort stond onze taxichauffeur ons al op te wachten. We zijn (met onze nu lege koffers) weer naar het hotel gereden. In de tuin (het was een uur of tien ā€™s avonds, maar nog wel heerlijke temperatuur) hebben we nog een smoothie genomen en nagenoten van de fantastische dag. Govert had besloten dat we de volgende dag (zondag) de kerkdienst van 8.00 uur zouden nemen, dus om 6.30 weer ontbijten, 7 uur de taxi richting WaToTo church en om 8 uur beginnen.

Pluk de dag!!!

Zoals gezegd dus om 7 uur de taxi naar de kerk genomen. Om tien over half 8 arriveerden we bij de kerk, waar het al een gezellige drukte was. Eerst moesten we door detectiepoortjes en moesten we onze telefoons en fototoestellen in een apart bakje doen. (net als bij de douane..)

Govert werd eruit gepikt en moest mee naar een kantoortje om zijn fototoestel te ā€œregisterenā€

Even waren we bang dat hij het pas na de dienst weer op mocht halen maar het mocht toch gewoon mee naar binnenā€¦.. ( de wegen van de bureaucratie zijn ondoorgrondelijk in Uganda?)

Eenmaal binnen in de kerkzaal was het nog rustig. Een van de bandleden herkende Bram en heette ons allemaal hartelijk welkom. Erg leuk!

Om 8 uur begon de dienst met zang van de (erg goede) band. Om een uur of kwart over acht zat de kerk helemaal vol. (ongeveer 700 mensen). Per weekend zijn er 5 diensten in de WaToTo.

Zaterdagmiddag om 15 en 17 uur. Zondag om 8, 10, en 12 uur. Alle diensten zijn altijd helemaal vol. Deze morgen was er een pastor met zijn vrouw uit Amerika die voorging. De preek ging over ā€œBuilding great relationsā€. Het was heel goed te verstaan en leerzaam. We moeten goed met elkaar communiceren, (uitdaging in het digitale tijdperk waar iedereen op zijn telefoon zit ipv met elkaar te pratenā€¦), we moeten investeren in Quality time met onze dierbaren, We moeten woorden van leven spreken, dus positieve en opbouwende dingen zeggen, en anders onze mond houdenā€¦. Werken aan goede gewoonten. Van elkaar genieten en plezier hebben. En tot slot: elkaar vergeven. Het was een inspirerende preek en o zo waar!

Na de dienst zijn Hans, Bram en ik nog even naar het Doingooodhuis gereden om Brams koffers op te halen. Govert en Jolanda zijn naar het hotel terug gegaan.

Na de koffers gepakt te hebben en afscheid van de andere vrijwilligers genomen te hebben zijn ook wij naar het hotel gegaan. Die middag hebben we nog heerlijk aan het zwembad met uitzicht op het Victoria meer gelegen. Het was schitterend weer en we hebben genoten. Om 19 uur kwam de taxi om ons naar het vliegveld te brengen. Het zat erop!

Na een prima vlucht landden we om 5.45 uur lokale tijd op Schiphol.

Daar wachtte ons een superleuke verrassing. Janine, Christel, Damian en Douwe waren ontzettend vroeg hun bed uitgekomen om ons op te wachten..

Bram was helemaal vereerd dat ze gekomen waren.

Met zā€™n allen hebben we nog koffie gedronken voor we in de autoā€™s naar huis stapten.

Het was een onvergetelijke reis. Lieve reisgenoten, lieve Govert en Jolanda, heel erg bedankt voor de geweldige reis die wij samen mochten beleven. Wat hebben we veel meegemaakt en wat was het gezellig en goed met elkaar. Dank natuurlijk ook aan Bram. Als hij dit avontuur niet was aangegaan dan hadden wij deze reis ook niet gemaakt!

Ik geef nu ā€œde penā€ voor de laatste keer aan Bram.

Dank aan jou voor je geweldige blogs!

Je had een hoop volgers en we hebben van je prachtige avonturen genoten!

Dikke kus,

Carolien

Deel 3 laatste week

De volgende ochtend (donderdag) moesten we al om 5.45 uur ontbijten. Om 6.20 uur vertrokken we voor onze eerste gamedrive!!

Om 6.45 uur kwamen we bij de pont bij de Nijl aan. Om 7 uur vertrok de pont naar de overkant waar het Nationaal Park zich bevond. Aan de overkant kwam Vivian, de ranger, bij ons in de auto en konden we op zoek gaan naar ā€œThe Big Fiveā€. Hiertoe behoren de buffel, de olifant, de leeuw, het luipaard en de neushoorn. Al snel zagen we allerlei soorten antilopen, veel Pumbaā€™s (het wrattenvarkentje uit de Lion King), buffels, en in de verte giraffen. Op een gegeven moment stonden er veel autoā€™s bij elkaarā€¦.. Er was een leeuw gezien! Wij hebben de leeuw niet meer kunnen zien, ze was waarschijnlijk al vertrokken ?. Toen we echter probeerden om te keren om de andere kant weer op te rijden kwam er als uit het niets een hele grote mannetjes olifant uit de struiken vandaan en stak op een paar meter van onze auto de weg overā€¦Zo ontzettend indrukwekkend. Zoā€™n enorme olifant die heel rustig voorbij loopt. Je ziet hem eerst al niet aankomen, vervolgens loopt hij heel rustig voorbij, en verdwijnt weer aan de andere kant van het padā€¦. Onbeschrijfelijk mooi om te zien.

We vervolgden onze reis verder en Vivian dacht aan de reactie van de dieren gezien te hebben dat er gevaar dreigdeā€¦. Ze instrueerde Moses om even van het pad af te gaan (dit is verboden, er staat een boete van $150, = op als je gepakt wordtā€¦), omdat ze de leeuwin gezien had. Moses volgde haar aanwijzingen en binnen een minuut hadden we de leeuwin gevonden. Ze lag onder een struik. We konden haar tot op een meter of 8 naderen!!! Na snel fotoā€™s genomen te hebben zijn we snel weer terug het pad op gegaanā€¦. Gelukkig niet betrapt en dus geen boete. Maar wij hadden wel mooi de leeuw gezien. Super bedankt Vivian en Moses!

Op het luipaard na hadden we alle dieren van ?The Big Five dus al gezien.

Een stukje verderop in het park was een waterpartij waar we allemaal even de auto uit mochten. Sommigen van ons hielden even een sanitaire stop in de struiken, ook avontuurlijkā€¦.

Na een kwartiertje gingen we weer verder, langzamerhand weer terug richting de pont.

Op de terugreis hebben we ook nog veel dieren gezienā€¦ Olifanten met kleintjes, een aantal giraffen van wat dichterbij, een moeder antilope die net een kleintje gehad had ( het stond heel wankel op de pootjes, de moeder was het kleintje nog aan het schoonlikkenā€¦. Zo schattig!!)

Het was een geweldige gamedrive!!! Om 11 uur hadden we de pont weer terug naar de overkant. We reden terug naar de lodge waar we om 12 uur weer aankwamen. We hebben er even lekker geluncht en moesten om 13.15 weer in de auto zitten om te vertrekken voor onze boottocht over de Nijl en onze beklimming naar de Murchison Falls. (Prachtige watervallen!)

Om 14 uur vertrok onze boot voor onze Nijlcruise. We zaten bovenop de boot (er was een beneden verdieping en een bovenverdieping). Het was die dag erg warm en we zaten heerlijk boven met een zonnescherm boven onze hoofden en een beetje op de windā€¦.prima uit te houden als het een graad of 30 is ! Onderweg zagen we op de oevers de prachtigste dieren.

In het water hebben we heel veel nijlpaarden gezien, krokodillen op de oevers, groepen olifanten, buffels, antilopen, maar ook prachtige bijzondere vogels, apenā€¦. Werkelijk prachtig allemaal. |We zagen ook nog een jonge olifant met een korte slurfā€¦ het arme dier had in een stropersval gezeten en was wel 2/3 van zijn slurfje verlorenā€¦. Zo zielig! Maar hij was wel heel dapper en kon wel overleven zei de ranger die bij ons op de boot zat.

Na twee uur varen kregen we de Murchison Falls in het zicht en gingen we van de boot af.

Aan de kant zijn we naar boven geklommen langs de waterval zodat we hem van alle kanten konden zien. Eerst al vanaf het water, toen steeds dichterbij naarmate we hoger kwamen en uiteindelijk kwamen we boven aan. Het was een prachtige tocht van ongeveer anderhalf uur lopen. De waterval is 45 meter hoog en maar 7 meter breed op het smalste punt. Heel erg indrukwekkend, het water komt met zoveel kracht naar beneden. Prachtig!

Onderweg weer veel mooie fotoā€™s gemaakt natuurlijkā€¦.

Toen we de top van de watervallen bereikt hadden was er een uitzicht punt waar je heerlijk nat werd van de nevel van de watervalā€¦. Dit was echt heerlijk om hier even te blijven staan. Het was een warme inspannende klim geweest. Even verderop stond Moses ons op te wachtenā€¦ hij was vanaf het opstappunt van de boot rondgereden met de auto om zo bovenaan de watervallen ons weer op te pikken. Na nog een uurtje rijden kwamen we om 19 uur weer bij de lodge aanā€¦.

Wat een geweldige dag hebben we beleefd! Na het diner hebben we nog even bij elkaar op de veranda van onze lodge gezeten en hebben het niet te laat gemaaktā€¦.. Morgen weer om 5.15 uur de wekkerā€¦. Koffertjes pakken, ontbijten en weer om 6.20 uur in de auto voor onze tweede en laatste gamedrive voor we weer terug richting Kampala gaan.

Vrijdagmorgen zaten we weer om 7 uur op de pont richting het National Park.

Aan de overkant gekomen zei Moses dat we deze dag zonder gids zouden gaan. Dit bleek helemaal niet erg te zijn want Moses wist zelf ook enorm veel te vertellen over alle dieren.

We waren nog maar net onderweg toen we naast heel veel antilopen en waterbuffels een jakhals spotten. Even later zagen we ook een hyena. Toch al weer twee dieren die we de dag ervoor niet gezien hadden. Moses wilde ons heel erg graag het luipaard nog laten zien. Dit is echter heel erg moeilijk om te zien. Ze liggen in de bomen en laten zich niet makkelijk zienā€¦.

Moses heeft echt alles in het werk gesteld om het dier te vinden maar is er helaas niet in geslaagdā€¦. Hij wilde het zo graag dat wij het eigenlijk zieliger voor hem vonden dat het niet gelukt is dan voor onszelf ?ā€¦. ā€œWel hebben we deze ochtend heel erg veel prachtige giraffen gezien, veel van heel dichtbij, olifanten, weer veel buffels en antilopen. Het was weer een prachtige tocht. Om 11 uur moesten we de pont weer terug hebben en begonnen we aan onze lange warme reis terug naar Kampala waar we om 18 uur weer bij het hotel aankwamen.

Wat een onvergetelijk mooie safari hebben wij met zā€™n allen mogen beleven. Alles was eigenlijk geweldig, een safari om nooit te vergeten! We voelen ons rijk gezegend dat we dit met elkaar mee mochten maken.

Morgen gaan we naar het Boyshome toe. We kijken er enorm naar uit met zā€™n allen!

Deel 2 laatste week

Na een superdag op het drop in maandag stond vandaag de safari op het programma. ā€™s Ochtends om 7 uur hebben we uitgecheckt en onze bagage in de lugageroom opgeslagen tot vrijdagavond. Toen we zaten te ontbijten kwam tegen 8 uur Moses, onze gids en chauffeur, er al aan. Vol verwachting gingen we met hem mee naar de auto. Tot onze verassing en blijdschap kwam Moses aanrijden met een echte beige/gele landcruiser met een dak dat omhoog kan tijdens de game drives (safaritocht op zoek naar de Big 5). Na het inladen van de koffers begonnen we aan een lange tocht richting het Murchison Falls national park. Uiteraard was het weer heel druk in de stad en duurde het zeker twee uur voor we de stad een beetje uit waren. Het landschap werd groener en steeds minder stedelijk. Langs de weg kwamen we af en toe wat kleinere winkeltjes en kleine gemeenschappen tegen van kleine stenen of lemen huisjes. Onderweg in een wat groter dorp zijn we nog gestopt bij een tankstation om water in te slaan voor de komende dagen. Rond het middaguur kwamen we aan bij het neushoorn reservaat. Bij aankomst moesten we ons eerst registreren. Na een klein kwartiertje kregen we een gids toegewezen die ons van alles vertelde over de neushoorns. Ook vertelde hij wat we moesten doen als de neushoorn op ons af zou komen: ga achter een boom of struik staan of klim in een boom. Een neushoorn heeft namelijk kleine ogen aan de zijkant van zijn kop en kan door de grote hoorn op zijn neus niet goed focussen. Best wel spannend, want een neushoorn weegt 3000 kg en kan wel 45km/h rennen.. Heel voorzichtig en zo stil mogelijk liepen we achter onze gids aan. Na een wandeling van een minuut of 10-15 kwamen we de eerste neushoorns al tegen. Allereerst zagen we een vader, moeder en baby neushoorn. Verderop zagen we nog 2 keer een moeder met een baby. We konden tot op 10 meter van de neushoorns komen! Wat hebben we een geluk gehad dat we zoveel van deze prachtige dieren van dichtbij hebben kunnen zien. Na nog een foto met onze gids gemaakt te hebben, gingen we weer verder. Het was intussen tegen tweeĆ«n en we hadden best trek. Moses stopte na een paar kilometer bij een leuk restaurant waar we gezellig met zā€™n allen in de tuin gegeten hebben. Om half 4 zaten we weer in de auto om het laatste stuk richting Budongo Eco Lodge te rijden. Rond 6 uur kwamen we bij de lodge aan waar we heel erg hartelijk ontvangen werden door Robbert. Allereerst kregen we een glaasje passievruchtsap en een warm doekje om je gezicht en handen mee op te frissen. Geen overbodige luxe met al dat stof en de uitlaatgassen in Kampala. Toen we weer helemaal fris waren kwam Robbert voor de briefing. Hij vertelde ons dat deze lodge zo ecologisch mogelijk gerund wordt. Dit hield onder andere in dat het toilet niet met water doorgespoeld wordt. Robbert vertelde ons dat er naast het toilet een emmer met een soort as stond. Na de grote of kleine boodschap is het de bedoeling dat je een schepje as in het toilet gooit. Jolanda keek hem heel ongelovig en paniekerig aan en zei: ā€˜Bram, ik geloof dat ik het niet begrijp hoor! Moeten we nu onze drol begraven?ā€™ Bram keek Jolanda aan en zei: ā€˜Ja, dat klopt!ā€™ We schoten allemaal onbedaarlijk in de lach en Govert zei: ā€˜Nou lekker dan Carolien! Waar heb je ons mee naartoe genomen?ā€™ Ondertussen legde Robbert onverstoorbaar het eco toiletsysteem nogmaals uit. Na de uitleg over de lodge kwam het diner ter sprake. Het diner bestond uit drie gangen. Het voorgerecht en dessert stonden vast, maar het hoofdgerecht was een keuze tussen vlees of vegatarisch. Hij vertelde dat het vleesgerecht ā€˜Takiā€™ was. Wij keken elkaar aan en begrepen niet wat dat was. Hoopvol keken we naar Bram, nadat Robbert nog een keer gezegd had dat het ā€˜Takiā€™ was. Bram had ook geen flauw idee wat de beste man bedoelde dus probeerde Robbert het uit te leggen: ā€˜it is a very large bird..ā€™ en hij ging uitbeelden hoe het eruit zag. En ja hoor, dat hielp. Hij bedoelde te zeggen dat het turkey was, kalkoen dus! Sindsdien noemden wij Robbert Taki. We kozen allemaal voor de kalkoen en hebben heerlijk gegeten. Na het diner bij kaarslicht hebben we nog heerlijk op de veranda gezeten. Robbert vertelde dat we om 7 uur moesten ontbijten en dat om 8 uur de ranger zou komen voor de briefing over de chimpansee trekking. Niet al te laat vertrokken wij naar onze cabin om te gaan slapen. We hebben heerlijk geslapen onder onze klamboe. En het veel besproken ecotoilet werkte prima!!!

In de nacht hoorde je allemaal geluiden van de apen, de vogels en andere dieren die in het bos verblijven. De apen liepen gewoon rond onze cabins en soms hoorden we ze gewoon over het dak lopen. Om 6.15 uur stond de wekker en hebben we onze spullen weer ingepakt en gingen ontbijten. We hebben heerlijk rustig gegeten (we waren de enige gasten in de lodge) onder het toeziend oog van wat bavianen. Een bijzondere belevenis!

Om 8 uur stipt kwam onze gids. Hij heette James en het was een supergids!

We vertrokken direkt achter de lodge lopend het bos in. Het lopen dwars door het bos is alleen al een heel bijzondere ervaring. James herkent alle geluiden en staat dan telkens stil om te luisteren waar de apen ongeveer zitten en wat ze roepen. Zo knap!

Na een minuut of 20 zagen we een chimpansee op het pad zitten. Helaas ging hij er vandoor voor we een goede foto konden makenā€¦. We vervolgden onze weg en werden na een poosje getrakteerd op een hele groep apen in de bomen boven ons. Mannetjes, vrouwtjes en kleintjes.

We zijn wel een uur op deze plek geweest en hebben veel fotoā€™s en filmpjes kunnen maken. De apen waren heerlijk aan het slingeren en spelen met elkaar of zaten elkaar lekker te vlooien. Geweldig om te zien! Wat hebben we geluk gehad dat we zoveel chimpansees gezien hebben.

Nadat we weer teruggelopen waren door het bos kwamen we rond elf uur weer bij de lodge aan.

Na de heerlijke lunch vervolgden we onze reis richting Murchison Falls.

Rond een uur of twee kwamen we bij onze volgene lodge aan. Murchison Falls River Lodge ligt aan de rivier De Nijl. Het is een prachtige omgeving waar her en der over het terrein allemaal luxe safari tenten en cottages staan. Ook is er een klein zwembad met ligstoelen eromheen. Het restaurant staat bovenaan de heuvel zodat je een prachtig uitzicht hebt over de rivier en de nijlpaarden zo kan zienā€¦ Deze middag hebben we heerlijk bij het zwembad doorgebracht. Het was een graad of 28, prima uit te houden dus! De eerste nacht sliepen Govert en Jolanda in een luxe safaritent en wij met zn drietjes in een cottage. Na het diner werden we door personeel naar onze tent/cottage begeleid. ā€™s Avonds en ā€™s nachts komen de nijlpaarden namelijk aan land om gras te eten. Je hoort ze ā€™s nachts ook echt rondom de tenten scharrelen. Uniek om mee te maken.

Morgen horen jullie hoe de game drives verliepen :)

Deel 1 laatste week

Lieve lezers van bramviskil.reismee.nl,

ƉƩn van de laatste blogs komt van mij, Carolien.. Zoals de meeste van jullie wel weten zijn Hans en ik samen met Govert en Jolanda Voordendag afgelopen week naar Uganda gereisd om Bram op te zoeken en samen met hem weer terug naar Nederland te gaan. Ons avontuur begon (na heel veel voorbereiding thuis) op zondagmorgen 14 januari om kwart voor 7 op Schiphol. Hans en ik hadden op Schiphol overnacht en ontmoetten Govert en Jolanda in de vertrekhal. Zij kwamen met 6 koffers aan bovenop de 2 die wij zelf al meegenomen hadden. Zes koffers waren helemaal gevuld met goederen die nodig waren op het Drop in centrum en het boyshome. Na de drop-off van de bagage en het passeren van de douane kon de reis dan echt beginnen. Tijdens het ontbijt hebben wij onze eerste malariapil ingenomen: Uganda, we zijn er helemaal klaar voor! Rond kwart over 9 konden we boarden. Om 10.10 uur vertrokken we richting Entebbe, Uganda. We hebben een prima vlucht gehad en landden om 19 uur in Kigali, Rwanda, voor een tussenstop. Na een kleine schoonmaakbeurt, het bijtanken van het vliegtuig en het aan boord komen van nieuwe passagiers konden we weer verder richting Entebbe. Na een korte vlucht landden we op de vluchthaven van Entebbe. Eenmaal van boord maakten wij kennis met de Oegandese bureaucratie bij het verkrijgen van ons visum. Om 23 uur hadden wij eindelijk als allerlaatsten uit het vliegtuig ons goedgekeurde visum te pakken en konden we door naar de bagageband om onze koffers op te halen. Rond kwart over 11 kwamen we naar buiten en stond onze taxichauffeur ons op te wachten. Gezien het aantal koffers dat we bij ons hadden, hadden we een taxibusje besteld. Toen we echter bij onze auto aankwamen, bleek het een kleine SUV te zijn. Een hele uitdaging om daar 8 grote koffers, 4 stuks handbagage, 4 personen en de taxichauffeur in te krijgen. Na een hele tijd puzzelen pasten er 5 grote koffers in de achterbak, 2 op de voorstoel, 1 tussen de voorstoelen, 4 mensen op de achterbank en 4 stuks handbagage op onze schoot. Wij moesten erg denken aan Brams avontuur met de jongens van het boyshome toen ze met zā€™n vijftienen in Ć©Ć©n auto naar Freedom City gingen. Het was overigens niet zo dat de taxichauffeur expres met deze auto gekomen was, maar op weg naar het vliegveld had hij een lekke band met zijn busje gekregen. Super dat hij toch snel iets anders geregeld had en op tijd was om ons op te halen. Toen we tijdens de ietwat warme en benauwde taxirit onderweg ook nog stopten bij een bank in een niet zo keurige buurt en Govert en Hans uit de auto gingen om allebei een miljoen Oegandese shilling te pinnen, bleef de taxichauffeur netjes bij de auto staan om Jolanda en mij te beschermen. Om half 1 kwamen we eindelijk bij ons hotel aan en hebben nog een drankje in de bar gedronken voor we onze kamers opzochten. Om 6 uur stond de wekker, omdat we om 7 uur de taxi richting het doingooodhuis besteld hadden. Na een heel kort nachtje zaten we om half 7 alweer aan het ontbijt. We waren ontzettend benieuwd naar wat onze eerste dag in Kampala ons allemaal brengen zou. Op naar Bram!!! Na een taxirit van dik een uur in de enorme verkeerschaos van Kampala kwamen we om kwart over 8 aan bij het doingooodhuis. Buiten het hek stond Bram ons al op te wachten. Wat heerlijk om hem weer te zien en wat ziet hij er goed en stralend uit. Na een snel voorstelrondje aan de andere vrijwilligers moesten wij snel een helm uitzoeken en vertrokken wij met zā€™n vijven plus Jick en Carola op de boda naar het Drop in center. Wat een belevenis achterop zoā€™n boda. Toen we in de verkeerschaos in de taxi zaten wisten we eigenlijk niet of we het wel durfden.. Na een kort ritje van een minuut of 10 arriveerden we bij het Drop in. Wat was het fijn om eindelijk na al die verhalen van Bram met eigen ogen te zien hoe het op het Drop in center er aan toe gaat. Bij aankomst kwamen de jongens op ons allemaal afgerend en waren blij om Bram weer te zien. Bram had de jongens verteld dat wij deze maandag ook naar het Drop in zouden komen, dus ze stelden zichzelf allemaal aan ons voor en zeiden dat ze het erg leuk vonden dat wij gekomen waren. Na een kleine rondleiding werden we voorgesteld aan Jaria, de social worker. Rond een uur of 9 zei Jaria dat we de dag zouden gaan openen zonder Uncle Philip. Jaria herinnerde de jongens nog even om ons, de bezoekers, respectvol te behandelen, waarna ze het woord aan Bram gaf om het Bijbelverhaal voor te lezen. Bram las het verhaal van Abraham die moest verhuizen naar het land dat God zou wijzen. De kinderen zaten keurig te luisteren, ook al waren er best een heel aantal die nog niet goed Engels verstaan. Zoals altijd werd het verhaal nabesproken en de geleerde lessen gedeeld. Daarna werd er gezongen. We zongen onder andere ā€œJesus, Jesus my saviorā€, het voorstellied dat Bram in zijn laatste blog beschreef. Het was erg leuk: zo konden de kinderen zich aan ons voorstellen en wij onszelf aan hen. Onder het zingen was Uncle Philip ondertussen gearriveerd en stond in de deuropening mee te zingen. Daarna ging Jimmy voor in gebed, waar wij allemaal stil van werden en elkaar aankeken zo van: we kunnen er weer een week tegen aan! Na de devotion was het tijd voor ontbijt van de jongens en konden wij een praatje met Philip maken. Daarna was het tijd voor de kinderen voor de laatste Engelse les van Uncle Blam (zoals ze hem noemen, want de R is lastig uit te spreken voor hen). De kleine kinderen die normaal gesproken van Uncle Philip leskrijgen in het Luganda wilden vandaag ook graag les krijgen van Uncle Blam, omdat het zijn laatste dag was op het Drop in. Het was erg leuk om een les mee te maken met Bram als teacher. Hij deed het hartstikke goed en de jongens zaten aandachtig te luisteren. Na het nakijken van de opdrachten mochten de boys een stikker bij mij komen halen voor in hun schrift. Sommige waren een beetje ondeugend en kwamen wel 5 keer terug voor nog een stikker. De kinderen die klaar waren gingen naar een klein kamertje naast het klaslokaal om een leuke verassing voor Bram te maken, onder leiding van Carola en Jick. Op een groot vel papier tekenden ze hun hand en zette er een boodschap voor Bram op en versierden het papier met mooie tekeningen, knipsels en stikkers. Toen ze het aan Bram overhandigden was hij blij verrast en ontroerd. Sommige kinderen hadden zulke lieve dingen geschreven.. wat een bijzondere band hebben de jongens en Bram samen opgebouwd de afgelopen 9 weken. Toen was het de hoogte tijd voor een lekkere stroopwafel uit Nederland. De jongens vonden het heerlijk en sommige hadden er heel gehaaid twee te pakken gekregen. Hierna was het hoogste tijd om te gaan voetballen. De teams werden gemaakt: Bram en Hans in Ć©Ć©n team en Govert en Jick in het andere team. Wat hadden de jongens een plezier en wat gaat het er soms hard aan toe. Sommige jongens kunnen echt goed voetballen, zo leuk om te zien! Na het voetballen gingen de jongens in bad en gingen toen ze klaar waren allemaal keurig aan tafel zitten in afwachting van het eten. Op het menu stond zoals elke dag Posho en Beans. De kinderen gingen keurig in de rij staan en wij sloten achteraan aan. We waren erg benieuwd hoe het zou smaken en dat viel reuze mee. Het was heel lekker, maar vooral heel voedzaam. Wij konden er lang niet zoveel van eten als de kinderen. Toen iedereen klaar met eten was en zijn bordje ingeleverd had nam Uncle Philip het woord. Hij bedankte Bram voor zijn inzet op het project en prees hem om zijn time management (dat Bram er elke dag was), flexibiliteit en benadrukte dat de jongens Brams lessen daadwerkelijk meenemen. Philip zei: ā€˜God zegene je Bramā€™ en wenste ons allemaal een mooie week in Uganda en een veilige reis terug naar Nederland. Ook zei hij dat de jongens Bram ontzettend zullen missen en dat ze hem niet vergeten. Hierna nam Jaria het woord, die op haar beurt Bram bedankte en vooral haar verbazing uitte over Brams oneindig lijkende energie om met de jongens in de weer te zijn. Ook zij vond het jammer dat Bram wegging en wenste hem het allerbeste. Hierna werd een aantal jongens uitgenodigd om Bram te bedanken. Isaac, Jimmy en Allan bedankten Bram voor alles wat hij voor hen gedaan had. Ze bedankten hem vooral voor het lesgeven en het voetballen. Ook de kinderen spraken de wens uit dat wij met zā€™n vijven een fijne week in Uganda hebben en dat we veilig weer in Nederland aan zullen komen. Ze bedankten ons voor onze komst en zeiden dat ze het erg leuk vonden dat we er waren. Hierna vroeg Philip of Bram wat wilde zeggen en gaf hem het woord. Bram bedankte de kinderen en de staff voor de prachtige tijd die hij op het project gehad heeft. Hij bedankte de kinderen voor hun liefde en inzet en zei dat hij ze nooit zou vergeten.

Als laatste kreeg Hans het woord. Hij bedankte iedereen voor het warme welkom voor ons allemaal op het Drop In. Toen was het echt tijd om afscheid van de kids te gaan nemen omdat het tijd was om naar huis te gaan.

Jolanda en ik hadden in Nederland kleine tasjes met een bellenblaas, een doosje smarties, een klein stickerboekje, een kleine Rubix kubus en een paar ballonnen voor de jongens meegenomen. Bij het afscheid kregen de kinderen het tasje van Bram. Het was groot feest voor de jongens! Samen met Bram hebben ze nog bellen geblazen en daarna was het echt tijd om te gaan. Dag lieve dappere kinderenā€¦.. wij bidden voor jullie dat jullie op een dag terug kunnen naar jullie familie en dat jullie dromen uit mogen komen. God bless you!

Nadat wij ook afscheid genomen hadden van Philip en Jaria gingen we met zā€™n vijven de poort uit op zoek naar een paar bodaā€™s die ons weer naar het DG huis konden brengen. Daar pikten we Bramā€™s rugzak met bagage voor de safari op en gingen per taxi naar het hotel.

Wat een prachtige eerste dag in Uganda hebben we beleefd!

Morgen hoop ik verder te bloggen over onze safari en over het afscheid op het Boyshome.

Laatste week

Hee allemaal,

Het zit er nu toch echt op voor mij. Vandaag was mijn laatste officiƫle dag op het project als vrijwilliger. Wat heb ik een top tijd gehad op het Agape World Ministries project! De jongens, de staf: stuk voor stuk topmensen!
Maandag was de dag van de grote schoonmaak op het drop in centrum. Er was natuurlijk drie weken lang niemand geweest, dus het was hoog tijd om te vegen, dweilen, poetsen en grasmaaien. Ook moest er tijd vrij gemaakt worden om te wassen, waardoor er geen tijd was om les te geven. Er waren maandag best veel nieuwe jongens en er zijn wat jongens van de groep van voor de kerstvakantie die ik deze week niet meer gezien heb. Dat is opzich wel jammer, maar het is wel mooi dat de groep weer een stuk groter is: nu zijn er elke dag weer 15-17 jongens, terwijl er voor de kerst vaak nog geen 10 waren! De rest van de week heb ik wel weer heerlijk les gegeven: dinsdag en donderdag rekenen en woensdag en vrijdag Engels. Toen ik woensdag met Kevin zat te praten, een nieuwe jongen die erg slim is en heel goed kan voetballen, vroeg hij waar ik precies vandaan kwam. Ik pakte toen een wereldbol in de vorm van een strandbal erbij en liet toen iedereen het een en ander hierop zien, want inmiddels had ons gesprek veel bekijks getrokken. De jongens vonden dit machtig interessant en daarom besloot ik donderdag na de wiskundeles nog wat topografie te bespreken met behulp van de opblaasglobe haha.
Vrijdagochtend heb ik de morning devotion geleid. Dit was erg leuk om nog te doen op mā€™n laatste dag. Na het bijbelverhaal te hebben voorgelezen vroeg ik aan Allan of hij het had begrepen. Allan is een van de slimste jongens die ook vrij goed Engels spreekt en begrijpt. Hij had het goed begrepen en dus vroeg ik aan hem of hij het ook in het Luganda kon samenvatten, zodat de rest van de groep ook in ieder geval de kern van het verhaal mee gekregen heeft. Vervolgens vroeg ik hen naar de geleerde lessen uit het verhaal, waarna ik ze uitnodigde om getuigenissen te delen. Na de getuigenissen werden er nog een aantal liedjes gezongen, waarvan er Ć©Ć©n goed is blijven hangen. Het is een heel leuk liedje om jezelf voor te stellen in de groep. Het is een soort wisselzang tussen degene die zich voorstelt en de rest van de groep:
Jesus, Jesus my savior, I love you Jesus, of course I do do do
You want to know me?, oh yes
My name is ..., oh yes
I live in ..., oh yes
Of course I do do do
Dit werd dan 20 keer herhaald totdat iedereen zichzelf had voorgesteld haha. Echt super leuk!

Donderdag kwam Frank op bezoek samen met Carola die mij komt aflossen als vrijwilliger bij Agape. Zij gaat de komende 6 weken, samen met Jick, de boys onder haar hoede nemen :)
Na de lunch vertrokken we met zā€™n vieren: Jick, Carola, Frank en ik, richting het boyshome. Hier stond mijn evaluatie op het programma. Het was werkelijk waar Ć©Ć©n grote loftrompet. Isaac en Philip waren er allebei bij, maar Isaac deed vooral het woord. Er zijn zoveel lieve dingen gezegd.. echt super leuk om te horen! Frank was vanuit doingoood ook super tevreden, dus dat was ook top :)

Niet project gerelateerde maar noemenswaardige belevenissen zijn de vaste ā€˜woensdagavond uiteten avondā€™. Dit is altijd super gezellig en zal ik echt wel gaan missen. Ook heb ik deze week 2 keer achterop gezeten op een boda die een uitwijkmanoeuvre moest maken voor een spooklopende koe hahaha!

Ik ga nu mā€™n laatste weekend in dat ik in het doingooodhuis verblijf en dan komen zondagavond mā€™n ouders en Govert en Jolanda Voordendag!
Ik ga ze maandag het drop in centrum laten zien, dinsdag gaan we op safari naar Murchison Falls (waarvan iedereen zegt dat het prachtig is, dus ik ben super benieuwd!) waarvan we vrijdag weer ā€˜thuiskomenā€™. Dan staat er zaterdag een BBQ op het programma op het boyshome en zondag staat een kerkbezoek gepland en vliegen we weer met zā€™n allen terug naar ons koude kikkerlandje ?

Iedereen een heel fijn weekend gewenst!

Groetjes Bram

Jaarwisseling en begin 2018

Lieve mensen,

Dank jullie wel voor jullie geduld. Ik realiseer me dat het alweer een hele tijd geleden is dat ik jullie schreef, maar zo gaat dat nu eenmaal in Afrika.. soms duurt het simpelweg wat langer haha ;)

Ik heb de afgelopen 10 dagen weer prachtige dingen meegemaakt. Met oud en nieuw zijn we met zā€™n allen (Rosalie, Annick, Jick, Mieke en ik) in het doingooodhuis gebleven. Joris kwam ook langs en hebben gezellig samen gegeten en spelletjes gedaan. Om 12 uur was er welgeteld 3 minuten vuurwerk te zien, waarna het ā€˜spektakelā€™ al weer voorbij was. Op nieuwjaarsdag ben ik gewoon naar het project geweest, waar ik achteraf alles behalve spijt van had. Het was een super leuke dag, want we gingen met de jongens naar freedom city: een winkelcentrum met daarin een aparte verdieping voor kinderen. Het duurde echter even voordat we er waren. We zouden na de lunch vertrekken. Iedereen was rond half 2 klaar met eten, maar voordat we uiteindelijk in de auto zaten was het 3 uur haha. Het mooie is ook dat er niemand is die dat raar vindt. Het ritje met de auto naar freedom city was ook voor iedereen een belevenis opzich, inclusief voor mijzelf, want we zaten met 15 mensen in Ć©Ć©n auto! De jongens vinden autorijden ook helemaal prachtig, want dit doen ze natuurlijk ook bijna nooit. Het oorspronkelijke idee was om te gaan zwemmen met de jongens, maar eenmaal daar aangekomen bleek dat dat boven budget was helaas. Wat resteerde was het halen van een ijsje bij de supermarkt en rondlopen in het winkelcentrum: een hele belevenis voor de boys! Ik had nog een flashback naar crocodile dundee 2, waarin Mick Dundee voor het eerst op een roltrap stond; zo verbaasd waren de jongens ook toen ze allemaal voor het eerst in hun leven een roltrap zagen. De verbazing was des te groter toen ik hen vertelde dat we ze in Nederland best veel hebben. Na 2 uur te hebben rond geslenterd en een veel fotoā€™s te hebben gemaakt gingen we weer terug richting de auto. De boys hadden, zonder iets gedaan te hebben, de tijd van hun leven gehad en wilden eigenlijk ook nog niet naar huis.
Woensdag 3 januari kwamen er 4 nieuwe mensen aan: Cora, Caroline, An en William. Allen zijn zusters/broeders. An is Belgisch, en Cora, Caroline en William komen alledrie uit de buurt: Cora en Caroline uit Rotterdam (Rhoon en Hoogvliet) en William uit Zwijndrecht. William blijft in totaal maar 8 dagen en trekt veel op met een vriendin: Lydia uit Ridderkerk. Ze zitten dus ook niet op een project. Ze hebben allebei eerder vrijwilligerswerk gedaan via doingoood en zijn nu dus gewoon op vakantie. Cora en Caroline gaan naar het brandwondencentrum en An gaat naar het Rubaga ziekenhuis.
Donderdag zijn we gezellig met zā€™n allen uiteten geweest bij The Bistro. Joris was woensdag jarig, dus die hebben we nog toegezongen onder begeleiding van de huismuzikant die verdacht veel leek op Bruno Mars haha.
Vrijdag was een topdag. We hadden een voetbalveldje afgehuurd en gingen voetballen met de boys. Joris had het geregeld en deed samen met William ook mee. Ze waren iets na 9 uur op het project. We hadden donderdag meerdere keren duidelijk aangegeven dat we om half 10 weg moesten, omdat we het voetbalveld van 10 tot 11 hadden gereserveerd. Toen ik dus om half 9 aankwam en vroeg of het ontbijt al bijna klaar was werd ik heel verbaasd aangekeken. Ik ging kijken bij de kok en vroeg of de porridge al op stond, hetgeen niet het geval was. Aangezien de kok beperkt Engels spreekt ging ik bij Philip even informeren hoe lang het duurt om porridge klaar te maken: anderhalf uur... Het kwam er dus op neer dat de jongens maar op een lege maag moesten gaan voetballen XD
Donderdag was de voorpret al begonnen toen we ze vertelden dat we op een echt voetbalveld, met een echte bal en echte doelen gingen voetballen. Ze sprongen, gilden en krijsten van geluk: zo leuk om te zien! Toen we vrijdagochtend binnenkwamen werden we wederom met gejuich begroet. Het voetballen zelf was ook Ć©Ć©n groot succes! We hadden evenwichtige teams en iedereen had de tijd van zā€™n leven. ā€˜S middags was er nog een fellowship, waarna het alweer weekend was.
Zaterdag heb ik me vermaakt door naar Javaā€™s te gaan en ben ik voor het eerst naar het Sheraton Hotel geweest om te zwemmen. Dit is midden in de stad, maar wel wat duurder dan Cassia Lodge, waardoor het uiteindelijk ongeveer even duur is.
ā€˜S avonds hebben we nasi gemaakt met echte konimex mix die Cora had meegenomen: erg lekker!
Daarna was het tijd voor Rosalie en Annick om naar huis te gaan. Zoals vaker de afgelopen dagen hebben we de avond doorgebracht met het kijken van 24 ;)
Zondagochtend zijn we weer (net als vorige week) naar de Namirembe Cathedral geweest. Dit is een anglicaanse kerk. Vorige week was het erg goed bevallen: we zongen bekendere liedjes en er zat een beetje een herkenbare structuur in. Deze week moesten we door de metaaldetector, want naar aanleiding van het overlijden van de aartsbisschop was president Museveni op bezoek geweest bij de dienst van 7 uur ā€˜s ochtends (wij bezoeken de dienst van kwart voor 9). Deze week beviel het me iets minder goed.. de preek was minder interessant, er werden niet echt bekende liederen gezongen en het geluid stond erg hard. Maarja, volgende week beter.. of weer naar watoto, dat zien we dan wel weer ;)
Na de kerk hadden we natuurlijk trek in een bakkie met wat erbij, dus ging Bram even de keuken in en maakte Kaisersmarrn in Afrika haha. Ik had het nog nooit gemaakt, maar ze waren nog goed gelukt ook haha!
ā€˜S middags ben ik samen met Jick en Mieke nog naar Cassia Lodge geweest.
Morgenochtend vertrekt Mieke naar Kenia :( Na 3 maanden in Oeganda, waarvan 2 tegelijkertijd met mij, gaat ze nu nog 3 maanden naar Kenia! De laatste week zal ik het dus zonder haar gezellig/gekheid moeten doen ;) Mieke, het ga je goed!
Morgen ga ik weer naar het drop in centrum dat weer open gaat, en gaat tevens mā€™n laatste week op het project in :(
Ik zal proberen weer sneller te schrijven!
Groetjes uit de parel van Afrika ;)


Kerstdagen in Uganda

Hee allemaal,

Ik hoop dat iedereen fijne kerstdagen heeft gehad. Hier was het in ieder geval erg gezellig!
Ik ben zondagochtend weer naar de Watoto kerk geweest. Hier hadden ze een hele kerstmusical. Het was zo druk dat ze op heel het terrein stoelen hadden neergezet en dat we niet meer in de kerk zelf erbij pasten. Ik zat samen met Guurtje in een soort schuur met een dak van golfplaten via een scherm alles te volgen. Het was echt heel leuk: het kerstverhaal in een hip jasje. Er worden kosten nog moeite gespaard: kostuums, decor, alles wordt uit de kast gehaald om het zo mooi mogelijk te maken.
ā€˜S avonds heb ik de kerstnachtdienst geluisterd en Guurtje uitgezwaaid die alweer naar huis moest na een kleine 4 weken in Oeganda. Wat was die kerstnachtdienst een feest zeg. Ik heb uit betrouwbare bronnen vernomen dat het erg druk was en dat het ook live erg mooi was ;)
Maandag, eerste kerstdag, ben ik samen met Jick naar het boyshome geweest. We kwamen om half 10 aan, want het programma zou om 10 uur beginnen. In eerste instantie wilde Philip niet naar de kerk, omdat hij zich niet zo lekker voelde, maar een halve minuut later zei hij: ā€œik neem ze wel gewoon mee naar de kerkā€ Haha! De dienst begon om half 11, dus gingen we op zā€™n Afrikaans 3 minuten voor half 11 weg. Toen we, iets te laat, bij de kerk aankwamen zaten er nog maar 2 mensen, maar er werd al wel muziek letterijk uit de boxen geknald! De jongens vonden het prachtig. Ze dansten en klapten er volop op los. Ruim 2 en een half uur later gingen we weer richting het boyshome. Daar wachtte de kerstlunch op ons: aardappels, matoke (puree gemaakt van groene bananen) en vlees (kip en sukade die nog een paar uur langer had moeten sudderen ;))
ā€˜S avonds heb ik Roelines erfenis bereid: Pilav. We hadden nog wat restjes over van de pasta pesto die ik de dag ervoor had gemaakt, dus we hadden een volledig 3 gangen dinner, want we hadden schepijs meegenomen als toetje :) Na het eten heb ik nog even gefacetimed met de familie thuis. Erg leuk om iedereen weer even te zien en te spreken!
Dinsdag waren Jick en ik gewoon weer om half 9 op het project. Er werd weer volop gevoetbald en ook een nieuw spelletje gespeeld dat ik had meegekregen van mā€™n oom/tante/nichtjes. Het is een spel waarbij je een kaartje krijgt waarop iets staat afgebeeld, wat je vervolgens moet uitbeelden of omschrijven. Het uitbeelden vinden ze erg leuk, maar omschrijven vinden ze in het Engels erg moeilijk. Na de lunch zijn Jick en ik al snel weer naar huis gegaan, want het was heel erg warm waardoor iedereen erg moe was.
ā€˜S middags nog even lekker in de tuin liggen zonnen, waarna ik ook met de andere kant van de familie gefacetimed heb, voordat we uiteten gingen. We hebben bij Mediteranea gegeten, een hele leuke Italiaan :)
Woensdag hebben we op het project voor het ontbijt gevoetbald. Ze ontbijten normaal gesproken om half 11, in de pauze van de les, maar doen dit nu iets eerder: tussen half 10 en 10 meestal. Het ontbijt bestaat voor de jongens uit porridge met iets erbij (gisteren een ei, vandaag een samosa: een klein gefrituurd bladerdeeg driehoekje met doperwten erin.. erg lekker!). Porridge is een vloeibare vorm van pocho waar heel weinig smaak aan zit. Ik heb het de eerste keer netjes opgedronken, maar nu krijgen we thee :)
Na het ontbijt kwam Joris langs om te kijken hoe het ging. Jick en ik gingen net een estafette organiseren. Eerst moesten ze slalommen en zaklopen, daarna moesten ze 10 rondjes draaien, waarna ze vervolgens de bal onder een bankje door moesten schieten. Dit zorgde weer tot grote hilariteit.
Aan het eind van de ochtend waren we hiermee klaar, waarna de televisie aan ging. Dit vinden ze helemaal geweldig. Ze kijken het liefst hele slechte bollywood films die in het Luganda zijn nagesynchroniseerd XD
Na de lunch heb ik nog even gevoetbald met Jick en Ivan, maar toen ik om 3 uur vroeg of er nog iemand wilde spelen of dat ze liever heel de middag tv keken was het antwoord heel teleurstellend dat ze liever tv keken haha! Dus toen zijn Jick en ik maar naar huis gegaan!
Dat was het weer voor nu weer! Als ik niet meer schrijf voor de jaarwisseling: alvast de beste wensen en een gezegend 2018 gewenst!
Groetjes Bram

Woensdag tm zaterdag

Hee allemaal,

Zijn alle kerstvoorbereidingen al gedaan? Hier is het vrij moeilijk om in de kerstsfeer te komen door het weer haha. Het droogseizoen is begonnen hier, wat betekent dat het iedere dag tegen de 30 graden is!
Woensdag was mā€™n eerste volledige dag op het boyshome. De jongens krijgen heel de ochtend les: van 8 tot 13 uur, met van half 11 tot 11 uur een pauze. Van 8 tot 13 moet je wel flexibel, of Afrikaans, nemen. Want ze gingen net beginnen toen wij om half 9 aankwamen en soms zijn de jongens ook nog niet klaar om 13 uur, dus dan loopt het een beetje uit. Op het boyshome hebben ze een docent: Uncle Eric: een prima docent! Woensdag kregen de jongens les in science. Er zit een hele duidelijke structuur in de les. Eerst legt Eric het een en ander uit, dit ging woensdag aan de hand van het beantwoorden van vragen van een schoolexamen, en na de pauze moeten de jongens al deze theorie overschrijven en er een aantal vragen over beantwoorden. Na de rijst met bonen was het weer tijd om te spelen. Guurtje had verstoppertje geĆÆntroduceerd, waar ze helemaal in op gingen.
ā€˜S avonds zijn we gezellig uiteten geweest bij Que Passa?, een Mexicaans restaurant! Erg gezellig en prima eten :)
Donderdag kwamen we aan en hoorden dat er geen les meer gegeven zou worden tot 2 januari! Daarom besloten Guurtje en ik toch iets educatiefs te doen, maar wel in spel-vorm: galgje. Dit vonden ze hartstikke leuk, maar na een klein uurtje hadden ze dat wel weer gezien en gingen ze buiten voetballen. Uncle Eric was wel aanwezig en besloot halverwege de ochtend om toch nog maar een les te geven in topografie haha. De jongens vinden dit razend interessant, want de meesten kunnen niet eens Oeganda vinden op de wereldkaart. Na de lunch was het hoog tijd om te voetballen: Jick en ik tegen de rest (mannetje of 8 haha). Dit vinden ze prachtig en het is nog eerlijk verdeeld ook ;) Na een klein half uurtje zijn Jick en ik natuurlijk drijfnat van het zweet, maar hebben die gasten wel weer een wereld tijd gehad, en daar gaat het allemaal om! Om 3 uur was er weer een family meeting, die dit keer niet zo lang duurde, omdat er natuurlijk niet zoveel jongens meer zijn. Vanaf het boyshome zijn Guurtje en ik gelijk doorgegaan naar de moskee, waar Annick en Rosalie op ons wachten. Voor 15 duizend shilling krijg je een rondleiding door de Gaddafi Moskee. Het is een heel mooi gebouw en het is interessant om te zien dat de bidruimte voor de heren 3x zo groot is als die voor de dames... Het hoogtepunt voor mij was echter het beklimmen van een toren. We moesten 272 treden beklimmen, maar dat valt allemaal best mee hoor, en het uitzicht is geweldig! Je kunt vanaf de toren heel Kampala zien. De gids vertelt ook het een en ander over de stad, waardoor het een ideale manier is om snel wat over de stad te leren. Absoluut een aanrader voor iedereen die ooit van plan is Kampala te bezoeken ;)
ā€˜S avonds hebben we pannenkoeken gegeten en hebben Jick en ik ons weer vermaakt met 24 haha.
Vrijdagochtend gingen Annick en Rosalie op safari, waardoor we heel het weekend maar met zā€™n drieĆ«n in huis zijn, wat best wel gek is want nog niet zo lang geleden waren we nog met zā€™n tienen!
Vrijdag was Guurtjes laatste dag. Toen we aankwamen waren ze de auto aan het wassen. Af en toe had ik het idee dat hij alleen maar viezer werd, maar de middelen zijn natuurlijk ook beperkter. Wij zullen veel eerder ons water verschonen en hebben 38 verschillende borstels en sponzen. Zij hebben Ć©Ć©n versleten doekje, een harde borstel die ze gebruiken om de banden mee schoon te maken (onder het motto: wat zwart is, moet zwart blijven denk ik), en een tandenborstel en gewoon een stukje zeep, waar ze ook hun kleren en handen mee wassen. Niet bepaald wash and shine dus haha. Ook was er grote ophef toen een vrachtwagen het muurtje bij de poort had geraakt. Resultaat: de helft van het muurtje lag voor het resterende muurtje. De vrachtwagenchauffeur reed al snel door. Philip is er nog achteraan gegaan en heeft nog met de man gesproken, maar ik verwacht niet dat ze verzekeringsgegevens hebben uitgewisseld, want Philip zei dat ze het muurtje niet opnieuw gingen opbouwen, omdat de kans groot is dat hij binnenkort weer geraakt wordt hahaha.
Halverwege de ochtend werden er ballonnen uitgedeeld. Je hebt geen idee hoe blij 12-14 jarigen kunnen zijn met ballonnen! Uncle Eric knoopte ze allemaal aan een touw en maakte er op deze manier een slinger van: kerstversiering 2.0 zullen we maar zeggen.
ā€˜S middags hadden we weer een fellowship, een mini kerkdienst. We lazen het kerstverhaal en aan het eind werd Guurtje uitgebreid bedankt voor haar inzet op het project. In het slotgebed werd Guurtje nogmaals bedankt en werd ook nog gebeden om een zegen over Jick en mijn resterende tijd op het project.
ā€˜S avonds aten we pizza, kaartten we wat en keken we 24 ;)
Zaterdagochtend heb ik geprobeerd in de kerststemming te komen. Ik heb de repetities van het mannengelegenheidskoor teruggeluisterd. Mannen, ik ben trots op jullie en wens jullie heel veel succes morgen! Zing tot ere van Hem. Zoals Lied voor Jezus zo mooi luidt: ā€œZing een lied en prijs Zijn naam, zing een lied voor Jezus. Laat het door de wereld gaan: Ere zij God!ā€
ā€˜S middags hebben we bij Javaā€™s geluncht en uitsluitend hebben we boodschappen gedaan. De rest van de dag lekker relaxen :)
Morgenochtend staat weer een bezoekje aan de watoto kerk in de planning.

Lieve mensen, ik wens jullie allemaal een gezegend kerstfeest toe! Tip: bezoek morgenavond de Sint Lambertuskerk in Strijen. Er is een geweldig mannenkoor, kinderkoor en bovendien wordt er gecollecteerd voor het Agape World Ministries: het project waar ik hier in Oeganda aan werk! Ik kan jullie verzekeren: ze kunnen iedere euro gebruiken. Ze hebben nog een ziekenhuisrekening openstaan van ruim ā‚¬300, dus ik hoop dat ze deze mooi af kunnen lossen met de opbrengst van de collecte. Weet Ć©Ć©n ding zeker: alle leiding handelt vanuit naastenliefde richting de jongens, dus het geld zal hoe dan ook op een goede manier gebruikt worden! Last but not least, de blijde boodschap wordt er verkondigd: ā€œWant een kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op zijn schouders! Wonderbare raadsman, Goddelijke held, Eeuwige vader, Vredevorst.ā€

Nogmaals hele fijne dagen gewenst en tot in mā€™n volgende blog :)


Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Doingoood