Dinsdag tm vrijdag

Hee allemaal,

In deze blog lezen jullie hoe de rest van mijn eerste werkweek is verlopen.

Dinsdag was mijn eerste dag met uncle Phillip op het drop in center. Uncle Phillip is een geweldige man: heel aardig en ook zeer gelovig. Hij opent de dag met devotion: eerst wordt er door Phillip of één van de jongens gebeden, waarna hij vraagt naar getuigenissen van de jongens: wat hebben ze de afgelopen nacht meegemaakt waaruit blijkt dat God goed voor hen zorgt. Hieruit komen soms de meest bizarre verhalen.

Vervolgens wordt er gezongen en behandeld Philip een bijbelverhaal. Zo hadden we het dinsdag over Abraham en ging het vrijdagochtend over de 10 geboden.

Na het ontbijt was het tijd voor Engelse les. Phillip had alvast wat opdrachten op het bord geschreven en vroeg of ik erbij wilde gaan zitten en hun werk na wilde kijken. De jongens zijn vrij verschillend in niveau. Sommigen spreken en schrijven best redelijk Engels, anderen hebben er veel moeite mee. Vooral concentratie is een hekel punt bij ze. Toen iedereen klaar was met de eerste opgaven heb ik nog wat extra opgaven op het bord geschreven en nadat de jongens daarmee klaar waren ze vrij om te gaan spelen. Ik had in deze vrije tijd een heel gaaf gesprek met Ivan, 11 jaar, die me vertelde dat hij bij een kerk woont en daar in een tent slaapt (indien zijn plekje nog beschikbaar is). De kerk ligt echter op ruim 2 uur lopen van het drop in center vandaan, wat betekent dat Ivan iedere dag om 6 uur van huis vertrekt en 2 uur lang loopt om bij het drop in center te komen!

‘S middags nog een paar uurtjes op het boys home geweest. Hier was verder geen programma, wat betekent dat er volop gevoetbald wordt, puzzels gemaakt en andere spellen gedaan worden.

Op aanraden van Uncle Isaac (van het boys home) had ik dinsdag een ‘vaste’ boda driver geregeld: iemand die me ‘s ochtends van het doingoood huis naar het drop in brengt, ‘s middags van het drop in naar het boys home en van het boys home weer naar huis. Dit werkte top dinsdag en woensdagochtend stond de beste man, Richard, alweer op me te wachten.

Uncle Phillip was woensdag niet op het drop in center, maar op het boys home. De leiding wordt dan overgenomen door Shirya, die me vertelde dat de inspectie van het ministerie vrijdag zou komen. Daarom was het tijd om te tuinieren! Er werd onkruid gewied en gras gemaaid. Gras maaien op z’n Afrikaans betekent dat ze een soort zeis/zwaard als gekken over het gras heen slaan haha.

Toen alles weer aangeharkt en opgeruimd was, was het weer tijd om te spelen, gevolgd door de lunch, waarna de dag op het drop in er alweer op zat.

Ik had om 13.45 uur afgesproken met Richard, maar Richard was nergens te bekennen. Om 14.15 ben ik maar gewoon naar de dichtstbijzijnde weg gelopen en bij een andere boda achterop gesprongen.

Eenmaal op het boys home aangekomen begon Uncle Phillip al snel met een family meeting. Dit is een soort kring gesprek, waarin iedereen werd gevraagd of er problemen zijn. Phillip is altijd erg uitgebreid en herhaalt veel om de nadruk te leggen op bepaalde zaken. Hierdoor waren we wel 90 minuten bezig, waardoor het al 16.40 was: hoog tijd voor Bram om huiswaarts te keren.

‘S avonds ben ik uiteten geweest met 3 huisgenootjes, Joris en 3 meiden uit het andere doingoood huis in Kampala.

Donderdag gingen we verder met de grote schoonmaak ivm de inspectie. Phillip vertelde me dat ze donderdagmiddag al zouden komen, nadat ze op het boys home waren geweest.

Daarom werd het ‘voetbalveld’ nogmaals aangeveegd en werden de badkamers en het hek schoongemaakt. Toen ik over het voetbalveld liep raapte ik zo een handvol glas scherven van de grond.. ongelofelijk! Die gasten lopen namelijk bijna allemaal op blote voeten.

Na de schoonmaak was het tijd voor een topical discussion: het onderwerp was familie. Na een tijdje kwamen Frank en Joris aan op het project om te kijken hoe het met mij ging. Dit doen ze iedere week 1 keer bij alle vrijwilligers. Ze kwamen er even bij zitten en na een tijdje zijn we even apart gaan zitten om te vragen hoe alles ging. Toen wij klaar waren, waren de kids ook vrijgelaten om spelletjes te gaan doen. Na een tijdje kegelvoetbal was het alweer lunchtijd, waarna ik weer naar het boys home vertrok. Hier werd wederom gevoetbald en gepuzzeld.

‘S avonds stonden Miekes pannenkoeken op het menu ;) Erg lekker!

Vrijdag ochtend stond daar ineens Richard weer klaar. Na een uitgebreide dag opening en ontbijt was het weer tijd om kleren te wassen. Dit alles nam iets meer tijd in beslag dan normaal, waardoor Phillip besloot om de les te schrappen en de resterende tijd te laten spelen.

Op het boys home was ik bezig met het helpen met een puzzel, toen er een jongen naast me kwam zitten met het boekje ‘Belle en het Beest’. Ik vroeg of hij het hardop ging lezen, of dat ik het voor moest lezen. Dat laatste leek hem wel wat! Zo gezegd, zo gedaan. Het was maar een heel kort boekje, dus toen ik klaar was ging hij zelf naar het begin van het boekje en begon hardop voor te lezen, af en toe worden aanwijzende die hij niet uit kon spreken, zodat ik het nog een keer zei. Erg leuk!

Hierna heb ik nog even gebasketbald, maar dat werd al snel afgebroken, want het was tijd voor bijbelstudie. Ik had echter al om 15.30 afgesproken met Richard, dus moest helaas voor het zingen de kerk uit ;)

Roeline, Henrike en Hilde zijn vanochtend vertrokken voor de Murchison Falls safari, dus we zijn dit weekend maar met z’n drieën in huis.

Fijn weekend mensen!

Groetjes uit Kampala

Weekend en eerste dag op het project

Hee allemaal, In deze blog lezen jullie hoe mijn weekend en eerste dag op het project verlopen zijn. Zaterdag was een topdag! Het was prachtig weer en ben met Roeline, Henrike en Sanne naar Cassia Lodge geweest. Cassia Lodge is een hotel met een mooi zwembad en prachtig uitzicht over Kampala en het Victoriameer. We zijn hier heerlijk wezen zwemmen, genieten van het prachtige uitzicht en nog een heerlijke lunch meegepakt: we hadden allemaal hamburgers haha. Rond een uur of 4 gingen we terug richting het Doingoood huis. We hadden namelijk met de groep afgesproken om met de hele Doingoood delegatie, dus inclusief de coördinatoren Frank en Joris, te gaan bbq’en, omdat er gedurende het weekend veel vrijwilligers terug huiswaarts zouden keren. De BBQ was super gezellig en na heel de avond lekker buiten te hebben gezeten, gingen we ons bed opzoeken. Zondag begon met het hoogtepunt: de kerkdienst in de Watoto kerk. Ik ging samen met 4 anderen uit het Doingoood huis: Henrike, Roeline, Mieke en Beau. De kerk zat bomvol, wat betekent dat er minstens 600 man aanwezig was. De kerk was overigens super modern! Er werden filmpjes afgespeeld waar we in Nederland nog een puntje aan kunnen zuigen en de samenzang en preekpunten waren te zien op een beamer. Verder was het een typisch Afrikaanse kerk: veel vrolijke muziek, waarbij men niet stil kon blijven staan op het podium. Alle zang werd namelijk begeleid door een band, ondersteund door een achtergrond koor van een man of 50. De preek ging over hinderances to finishing strong, oftewel: hindernissen die je kunnen weerhouden uit de hemel. De predikant was zo’n typische Afrikaan met een altijd lachend gezicht. Hij begon zijn preek met hoe hij vroeger een hekel had met rondjes rennen om de school bij gym. Hij begon altijd voortvarend, maar eindigde altijd als laatste. Dit moeten we in ons geloof zien te voorkomen. Vervolgens besprak hij 3 hindernissen. Ten eerste, God niet gehoorzamen. Ten tweede, ongeduldigheid, en ten derde, een onbewaakt hart. Hij besprak deze punten aan de hand van Koning Saul (in Samuël). Hij eindigde zijn preek met Hebreën 12: 1-3, wat heel mooi aansluit op de beeldspraak waar de preek omheen gebouwd was: een hardloopwedstrijd die pas op de laatste meter beslist wordt. De preek was prachtig, maar misschien nog wel mooier voor mij persoonlijk was de tekst in één bepaald lied. Het luidde als volgt: Send me to the nations, send me to my neighbours (Zend mij naar de naties, zend mij naar mijn naasten). Dit is precies de reden dat ik hier in Oeganda zit, dus die kwam wel ff binnen ;)De rest van de zondag was rustig en heb ik doorgebracht met het kijken van een filmpje en weer gezellig koken en eten met de groep. Maandag was m’n eerste echte dag op het project. Ik was heel benieuwd hoe het zou zijn. Ik was om half 9 op het project en de kinderen stroomden nog binnen. Er werd mij gelijk verteld dat het rooster erg flexibel is, eigenlijk zoals je wel zou verwachten in Afrika ;) Toen iedereen was binnen gedruppeld, begon de dag met liedjes zingen en bidden. Op maandagen gaan de kinderen en al hun kleren altijd in bad. Hier wordt wel dik een uur voor uitgetrokken. Hierna kwamen de jongens naar binnen en werden de kleurplaten en lege vellen papier uit de kast gehaald. Dik een uur lang waren ze zoet met kleuren, tekenen, mooie (christelijke) teksten op papier zetten, die vervolgens allemaal opgehangen worden. Omstreeks 12 uur was het tijd voor voetbal. Kegelvoetbal om precies te zijn, of op z’n Afrikaans: bakstenen voetbal ;) Uiteraard heb ik even meegedaan ;PTerwijl ik nog zat uit te zweten, pikten de kinderen hun gewassen kleren weer van het grasveld waar het had liggen drogen. Toen ik binnenkwam stonden er al een paar in de rij: het was lunchtijd. Hier hebben ze overigens een goed systeem voor: eerst moeten ze hun geleende kleren inleveren, voordat ze lunch krijgen: anders nemen ze de kleding mee haha. De lunch bestaat uit plakrijst met bonen: prima te eten ? Na de lunch gaan de kinderen allemaal weer naar ‘huis’, en niemand weet waar dat is. Toen de eerste kinderen vertrokken ben ik ook op weg gegaan naar mijn volgende adres: het Boys home. Hier aangekomen ben ik gelijk even naar Uncle Isaac gegaan en gevraagd wat de bedoeling was. De kinderen hadden ’s ochtends al les gehad in social studies, en hadden daarom de rest van de dag vrij. Dat betekende dat Bram weer aan de bak mocht. Voor ik het weet stond ik in allerlei onmogelijke hoeken tijdens een potje twister, gevolgd door een potje basketbal. Toen ik wederom doorgezweten was ging ik naar binnen, waar ik een hoop legpuzzels heb gedaan met een hoop verschillende kids. Ik sloot mijn spelletjes middag af met een aantal potjes vier op een rij, waarna het al kwart over 5 ’s middags was: tijd om naar huis te gaan. ’s Avonds weer heerlijk gegeten en afgewassen/gedroogd in het donker, omdat de stroom wel eens uitvalt hier ;) De rest van de avond lekker gerelaxed en voor al de lieve, meelevende mensen weer een blog geschreven :P Ik lees al jullie lieve reacties hoor ?Groetjes uit het mooie Oeganda, Bram

Eerste blog vanuit Oeganda

Hee allemaal,

Jaja, daar is ie hoor: mijn eerste blog vanuit Oeganda. Ik heb gisteren een prima vlucht gehad. Ik vloog om 09.50 vanaf Schiphol en kwamen iets voor schema aan op Kigali in Rwanda. Daar gingen wat mensen van boord en kwamen er weer anderen bij. Het blijkt dat het vliegtuig heen en weer vliegt met elke keer dezelfde route: Amsterdam- Kigali- Entebbe - Amsterdam. Na een klein uurtje vertrokken we vanuit Kigali richting Entebbe, waar we al na een korte vlucht van ongeveer 40 minuten aankwamen. Dit was omstreeks 22.00 uur lokale tijd, 20.00 in NL. Voor ik m’n bagage op kon halen, moest ik eerst mijn visum laten controleren. Dit gaat er grondig aan toe en duurt dan ook een tijdje. Uiteindelijk zat ik om 23 uur bij de vaste chauffeur van Doingoood in de auto. Hier begon mijn Afrika avontuur dan echt! Charlie, de chauffeur, was een hele aardige gast die wel hield van een praatje. Hij liet me ook gelijk zien waar de president woonde. Het verkeer in Oeganda is echt iets dat je mee moet maken voordat je er een voorstelling bij kunt maken: het is één grote chaos! Na een uurtje rijden kwamen we aan bij het Doingooodhuis, waar er 2 meiden waren opgebleven om me te verwelkomen. Ik heb voorlopig mijn eigen kamer, waarin 1 stapelbed staat, dus dat is wel lekker rustig en fijn.

De volgende dag stond de wekker om 8 uur, want Joris zou er om 9 uur zijn om mij een citytour te gaan geven. Ik zat net aan mijn boterham met jam toen zowel Frank als Joris binnenkwamen, de twee coördinatoren van Doingoood in Kampala. Joris heeft me toen even het een en ander verteld, waarna we aan de citytour begonnen. Het doel van de citytour was om me te laten zien waar de supermarkt is en om een simkaart te halen, zodat ik hier ook kan internetten buiten het Doingoood huis. Om bij het winkelcentrum te komen gingen we met het gebruikelijke openbaar vervoer in Kampala: een boda boda, oftewel een kleine motor. Wederom een compleet gekkenhuis in dat verkeer! Maar we kwamen veilig en wel aan op locatie, waar ik me voor het eerst in mijn leven miljonair waande, toen ik ging pinnen. In Oeganda betaalt men namelijk met de Oegandese shilling, waarvan de koers ongeveer 4000 Oegandese shilling = €1. Ik pinde het maximale bedrag: 1.000.000 Oegandese shilling, omgerekend dus zo’n €250 haha. Na de simkaart te hebben geïnstalleerd, reden we weer terug naar het doingoood huis. Na een korte pauze zijn we toen naar het Agapa Ministries project gereden, wederom met een boda boda, waarbij je voorafgaand aan iedere rit eerst de prijs moet afspreken en afdingen. Aangekomen op het project zag ik waarvoor ik hier gekomen ben: Afrikaanse jongens vol energie die wat willen maken van hun leven en daar een kans voor verdienen. Het agape ministries project bestaat uit 2 vestigingen. Onze eerste stop was op het drop-in centrum. Hier kunnen de jongens vrijwillig binnenlopen om les te krijgen, te spelen, of gewoon even uit te rusten. Ik werd rondgeleid door Uncle Philip, de leider van het drop-in centrum, een hele aardige man. Ze hebben een klein klaslokaal, een kleine ruimte voor wat creatief werk, een kantoortje, een algemene ruimte en een heel primitieve keuken.

Hierna gingen Joris en ik door naar de tweede vestiging van het project: het boys home. Dit is een volledige opvang waar de jongens heel de week verblijven en dus ook les en eten krijgen. Na een korte rondleiding van Joris ontmoetten wede leider: Uncle Isaac, wederom een ontzettend aardige man. Het Boys home is wel in een betere staat dan het drop-in centrum, hetgeen een goede zaak is, aangezien er daar veel jongens blijven slapen.

Toen was het tijd om afscheid te nemen en keerden we huiswaarts. Vrijdagavond is pizza avond heb ik vernomen, dus dat komt vast goed vanavond ;)

Nu is het weekend en maandag ga ik vol enthousiasme aan het project beginnen!

Zo.. dan zijn jullie ook weer op de hoogte!

Groetjes uit Oeganda,

Bram

Nog maar een week

Hee allemaal,

Leuk dat jullie geïnteresseerd zijn in mijn reis naar Oeganda. Het begint nu toch wel echt heel dichtbij te komen. Over precies een week zit ik in het vliegtuig richting Entebbe, Oeganda, vanwaar ik zal worden opgehaald en naar mijn eindbestemming zal worden gebracht: de hoofdstad van Oeganda, Kampala.

In Kampala ga ik via de organisatie Doingoood aan de slag op het agape ministries project. Bij dit project worden straatkinderen opgevangen door middel van een warme maaltijd en educatie. Ook zullen we de kinderen vermaken met sport en spel. Alle informatie omtrent het project is te vinden via: http://www.vrijwilligerswerk-afrika.nl/projecten-doingoood/agape-ministries/.

Ik hoop 9 weken op het project werkzaam te zijn en zo een verschil te kunnen maken voor de kinderen daar met wat extra tijd, liefde en aandacht. Na deze 9 weken komen mijn ouders ook richting Oeganda en zullen wij gezamenlijk het prachtige land (althans, dat zegt men, we gaan er graag zelf achterkomen ;)) gaan verkennen aan de hand van een safari.

Jullie kunnen je aan de rechterkant van de website abonneren op mijn blog, zodat je een mailtje krijgt als ik weer iets geschreven heb of wat foto's gepost heb.

Ik kan haast niet meer wachten.

Jullie horen snel van mij.

Groetjes Bram

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Bram