Hee allemaal, In deze blog lezen jullie hoe mijn weekend en eerste dag op het project verlopen zijn. Zaterdag was een topdag! Het was prachtig weer en ben met Roeline, Henrike en Sanne naar Cassia Lodge geweest. Cassia Lodge is een hotel met een mooi zwembad en prachtig uitzicht over Kampala en het Victoriameer. We zijn hier heerlijk wezen zwemmen, genieten van het prachtige uitzicht en nog een heerlijke lunch meegepakt: we hadden allemaal hamburgers haha. Rond een uur of 4 gingen we terug richting het Doingoood huis. We hadden namelijk met de groep afgesproken om met de hele Doingoood delegatie, dus inclusief de coördinatoren Frank en Joris, te gaan bbq’en, omdat er gedurende het weekend veel vrijwilligers terug huiswaarts zouden keren. De BBQ was super gezellig en na heel de avond lekker buiten te hebben gezeten, gingen we ons bed opzoeken. Zondag begon met het hoogtepunt: de kerkdienst in de Watoto kerk. Ik ging samen met 4 anderen uit het Doingoood huis: Henrike, Roeline, Mieke en Beau. De kerk zat bomvol, wat betekent dat er minstens 600 man aanwezig was. De kerk was overigens super modern! Er werden filmpjes afgespeeld waar we in Nederland nog een puntje aan kunnen zuigen en de samenzang en preekpunten waren te zien op een beamer. Verder was het een typisch Afrikaanse kerk: veel vrolijke muziek, waarbij men niet stil kon blijven staan op het podium. Alle zang werd namelijk begeleid door een band, ondersteund door een achtergrond koor van een man of 50. De preek ging over hinderances to finishing strong, oftewel: hindernissen die je kunnen weerhouden uit de hemel. De predikant was zo’n typische Afrikaan met een altijd lachend gezicht. Hij begon zijn preek met hoe hij vroeger een hekel had met rondjes rennen om de school bij gym. Hij begon altijd voortvarend, maar eindigde altijd als laatste. Dit moeten we in ons geloof zien te voorkomen. Vervolgens besprak hij 3 hindernissen. Ten eerste, God niet gehoorzamen. Ten tweede, ongeduldigheid, en ten derde, een onbewaakt hart. Hij besprak deze punten aan de hand van Koning Saul (in Samuël). Hij eindigde zijn preek met Hebreën 12: 1-3, wat heel mooi aansluit op de beeldspraak waar de preek omheen gebouwd was: een hardloopwedstrijd die pas op de laatste meter beslist wordt. De preek was prachtig, maar misschien nog wel mooier voor mij persoonlijk was de tekst in één bepaald lied. Het luidde als volgt: Send me to the nations, send me to my neighbours (Zend mij naar de naties, zend mij naar mijn naasten). Dit is precies de reden dat ik hier in Oeganda zit, dus die kwam wel ff binnen ;)De rest van de zondag was rustig en heb ik doorgebracht met het kijken van een filmpje en weer gezellig koken en eten met de groep. Maandag was m’n eerste echte dag op het project. Ik was heel benieuwd hoe het zou zijn. Ik was om half 9 op het project en de kinderen stroomden nog binnen. Er werd mij gelijk verteld dat het rooster erg flexibel is, eigenlijk zoals je wel zou verwachten in Afrika ;) Toen iedereen was binnen gedruppeld, begon de dag met liedjes zingen en bidden. Op maandagen gaan de kinderen en al hun kleren altijd in bad. Hier wordt wel dik een uur voor uitgetrokken. Hierna kwamen de jongens naar binnen en werden de kleurplaten en lege vellen papier uit de kast gehaald. Dik een uur lang waren ze zoet met kleuren, tekenen, mooie (christelijke) teksten op papier zetten, die vervolgens allemaal opgehangen worden. Omstreeks 12 uur was het tijd voor voetbal. Kegelvoetbal om precies te zijn, of op z’n Afrikaans: bakstenen voetbal ;) Uiteraard heb ik even meegedaan ;PTerwijl ik nog zat uit te zweten, pikten de kinderen hun gewassen kleren weer van het grasveld waar het had liggen drogen. Toen ik binnenkwam stonden er al een paar in de rij: het was lunchtijd. Hier hebben ze overigens een goed systeem voor: eerst moeten ze hun geleende kleren inleveren, voordat ze lunch krijgen: anders nemen ze de kleding mee haha. De lunch bestaat uit plakrijst met bonen: prima te eten ? Na de lunch gaan de kinderen allemaal weer naar ‘huis’, en niemand weet waar dat is. Toen de eerste kinderen vertrokken ben ik ook op weg gegaan naar mijn volgende adres: het Boys home. Hier aangekomen ben ik gelijk even naar Uncle Isaac gegaan en gevraagd wat de bedoeling was. De kinderen hadden ’s ochtends al les gehad in social studies, en hadden daarom de rest van de dag vrij. Dat betekende dat Bram weer aan de bak mocht. Voor ik het weet stond ik in allerlei onmogelijke hoeken tijdens een potje twister, gevolgd door een potje basketbal. Toen ik wederom doorgezweten was ging ik naar binnen, waar ik een hoop legpuzzels heb gedaan met een hoop verschillende kids. Ik sloot mijn spelletjes middag af met een aantal potjes vier op een rij, waarna het al kwart over 5 ’s middags was: tijd om naar huis te gaan. ’s Avonds weer heerlijk gegeten en afgewassen/gedroogd in het donker, omdat de stroom wel eens uitvalt hier ;) De rest van de avond lekker gerelaxed en voor al de lieve, meelevende mensen weer een blog geschreven :P Ik lees al jullie lieve reacties hoor ?Groetjes uit het mooie Oeganda, Bram